15 RZECZY, KTÓRE WARTO WIEDZIEĆ PRZED WYJAZDEM NA KUBĘ.

Rum, salsa, cygara i socjalizm to pierwsze skojarzenia, które przychodzą wszystkim do głowy, kiedy myślą o Kubie. Wyjazd na największą wyspę Karaibów od dłuższego czasu chodził mi po głowie i już po kupieniu biletów zrobiłam porządny research o tym, czego mogę się na miejscu spodziewać. Ale – jak zawsze – były rzeczy, które mnie tam zaskoczyły czy zaciekawiły.  Co tak naprawdę trzeba wiedzieć przed wyjazdem na tą wyspę? Poniżej przedstawiam wam garść mniej znanych faktów o Kubie.

1. Dwie waluty

Kuba jest jednym z niewielu krajów na świecie, którego Bank Narodowy wypuszcza na rynek dwie waluty – kubańskie peso (CUP) zwane też moneda nacional, czyli krajową walutę oraz – kubańskie peso konwertybilne (CUC, zwane przeze mnie pieszczotliwie kucem), czyli walutę dewizową, w szerszym użyciu przez turystów. CUP ma nikłą wartość nabywczą, praktycznie tylko służy do jedzenia w budkach z szybkim żarciem, najtańszych restauracjach, sklepach z produktami na kartki itp. Za „kuce” dostaniemy wszystko inne. Przypomina to czasy PRLu, kiedy za Dolary można było nabyć praktycznie wszystko.

Kubańskie pesos convertibles

2. Seriale amerykańskie

Wydawać, by się mogło, że wszystko, co amerykańskie będzie piętnowane w tym karaibskim kraju, ale w ichniejszej telewizji na różnych kanałach Kubańczycy mogą oglądać amerykańskie seriale, zarówno klasyki, takie, jak Ostry dyżur, ale też seriale przeznaczone dla nastolatków, czy programy żywcem wzięte z Disney channel. Ciekawe ilu Kubańczyków po ich zobaczeniu marzy o American dream?

3. Wymiany zagraniczne

Kubańscy studenci nie mają specjalnie szans na wyjazd na wymiany zagraniczne, ale to nie oznacza, że do ich kraju nie przyjeżdżają studenci z innych państw. Na przykład Uniwersytet w Hawanie oferuje wymiany zagraniczne dla innych studentów, co roku przyjeżdżają tam studenci z innych krajów Ameryki Łacińskiej, ale nawiększy odsetek studentów zagranicznych stanowią… Chińczycy! Jak widać współpraca pomiędzy państwami ludowymi kwitnie i to nie tylko w obszarze edukacji. Jednak chińscy studenci nie mają łatwo – oferowany im program nauczania jest tylko w języku hiszpańskim, więc wcześniej muszą sobie przyswoić znajomość języka.

4. Baseball narodowym sportem

Tak, jak w Polsce piłka nożna, tak na Kubie baseball jest sportem, który wszyscy namiętnie uprawiają. Nawet w małych miejscowościach natkniemy się na boiska do baseballu, a w większych mamy spore stadiony. Jest to dla mnie ciekawe tym bardziej dlatego, że przecież baseball to typowy sport rodem z USA.

młodzi Kubańczycy grają w Vinales

5. Gra w domino

Nieco zapomniana u nas gra w domino jest narodową rozrywką Kubańczyków w wieku od lat dziesięciu do stu dziesięciu. Chyba każdy Kubańczyk ma kostki do gry, a na ulicach często spotyka się lokalsów rozstawiających stolik i zawzięcie grających w tą jakże pasjonującą grę.

6. Babcia klozetowa

Na Kubie papier toaletowy jest cennym dobrem, pożądanym na rynku, jak u nas w czasach PRLu. W związku z tym w publicznych toaletach nie jest on powszechnie dostępny, tylko przed skorzystaniem z niego każdy dostaje swój „przydział”. Dlatego więc instytucja babci klozetowej ma się na Kubie świetnie – w każdej publicznej toalecie można spotkać takową i w dobrym tonie jest zostawienie jej paru groszy.

7. Mundurki szkolne

Wszyscy mali Kubańczycy chodzą od poniedziałku do piątku ubrani w mundurki szkolne okraszone na szyi chustką w stylu ZSRR-owskich pionierów. Uczniowie podstawówek mają białe koszule i bordowe spodnie (chłopcy) albo spódnice oraz białe podkolanówki (dziewczynki). Na poziomie szkoły średniej bordowy zmienia się na beżowy, a długość spódniczek, które w podstawówce są do kolan, zdecydowanie się skraca 😉

uczniowie podstawówki w Muzeum Rewolucji

8. To nie jest kraj dla podróżników solo

Na Kubie nie spotkamy hosteli z prawdziwego zdarzenia, a couchsurfing jest tu zabroniony – lokalsi goszcząc obcokrajowców w ten sposób w domu mogą się narazić na duże nieprzyjemności. Usankcjonowaną prawnie formą goszczenia turystów są tak zwane Casas particulares czyli kubański odpowiednik Bed and breakfast. Zazwyczaj polega on na tym, że w w swoich własnych mieszkaniach Kubańczycy jeden albo dwa pokoje wynajmują turystom, a sami mieszkają w tym samym domu.

9. Kabaretki

W tym roku hitem sezonu Jesień-Zima 2014/2015 na Kubie są czarne kabaretki w różne fantazyjne wzory poczynając od szlaczków, a na kwiatach kończąc. Takie rajstopy nosi chyba połowa żeńskiej kubańskiej populacji – począwszy od kelnerek, urzędniczek przez babcie klozetowe aż po pracownice kontroli na lotnisku.

10. El polaquito

To prawda, że przez kubańskie ulice mkną (a raczej wloką się) amerykańskie oldtimery. Ale nie tylko! Sporo spotkamy tam dobrze nam znanych Ład, Moskwiczów oraz Fiatów 125 i 126. Ten ostatni jest przez Kubańczyków pieszczotliwie nazywany El polaquito, czyli mały Polak.

11. Obiad za pensję

Średnia miesięczna pensja pracownika w urzędzie w Hawanie to ok. 350 CUP, czyli w przeliczeniu ok. 50 złotych. Za taką kwotę można zjeść w tym mieście obiad z deserem i drinkiem w lepszej restauracji, co dobitnie pokazuje, że kubańskie społeczeństwo bez kombinowania i dorabiania na boku praktycznie nie jest w stanie godnie przeżyć miesiąca.

12. Fotel bujany

Drugą najważniejszą rozrywką Kubańczyków, zaraz po grze w domino, jest… bujanie się w fotelu. W każdym kubańskim domu, w którym udało mi się być, był fotel bujany – czy to w salonie, czy to na tarasie, a najlepiej w tych dwóch miejscach na raz 🙂

13. Marketingowcy

Kubańczycy są urodzonymi marketingowcami – są w stanie tak zareklamować mydło i powidło, że człowiek zanim się zorientuje, to już zdąży zakupić od nich zupełnie niepotrzebny mu produkt. Ja w ferworze pozytywnych emocji, które ogarnęły mnie pierwszego dnia przyjazdu dałam się złapać w jedną z takich pułapek (o czym jeszcze napiszę), że później byłam już na nie wyjątkowo czujna. Chociaż chyba do końca życia nie zapomnę właściciela jednego mieszkania, gdzie wynajmowałam pokój, który o 6 rano, kiedy półprzytomna jadłam śniadanie przed rozpoczęciem kolejnego etapu podróży, a Osviel starał mi się sprzedać pięknie opakowane cygara po „okazyjnych cenach”.

14. Internety nie doszły

Internet na Kubie jest dobrem wyjątkowym i dostępnym dla nielicznych, a jednocześnie baaardzo powolnym. Z mieszkańców uprzywilejowani są właściciele Casas particulares, którzy muszą się jakoś porozumiewać z potencjalnymi turystami. Za to WiFi na ulicy (w barach czy knajpach) jest niedostępne. Wszystko po to, by Kubańczycy nie mieli dostępu do wiadomości ze świata. Dla mnie z drugiej strony był to plus, gdyż przez dwa tygodnie mogłam się totalnie odciąć od świata.

15. Check-in do PKSu

Kuba to zdecydowanie jeden z krajów, gdzie przysłowie „dwóch robi, dziesięciu się patrzy” jest w powszechnym zastosowaniu. Ale ogólnonarodowa chęć zapewnienia pracy rodakom przez rząd przybiera czasami wyjątkowo kuriozalne formy. Miałam okazję to zaobserwować na dworcach autobusowych, gdzie bagaż daje się najpierw do punktu check-inu jednemu panu, drugi ładuje bagaże na wózek, a trzeci wiezie je do odpowiedniego autobusu i pakuje do luku bagażowego. Czyż to nie jest oczywiste i efektywne? 😉 Przez te wszystkie fanaberie trzeba być na dworcu jakąś godzinę przed odjazdem autobusu, no bo przecież cała procedura nie może za szybko trwać.

bagaże czekające na przewiezienie do autobusu w Trinidad

Te piętnaście przypadkowych faktów o Kubie to tak naprawdę tylko wprowadzenie do całej serii postów o tym fascyjnącym kraju. Mam nadzieję, że dzięki nim będzie Wam łatwiej zrozumieć opisywane przeze mnie niecodzienne i czasem mocno absurdalne sytuacje, które spotkały mnie podczas mojej wyprawy.

Podobał Ci się ten wpis? Będzie mi bardzo miło, jeśli zostawisz komentarz.