HAWANA. HISTORIE Z POLSKĄ W TLE.

Mimo, że od mojego wyjazdu na Kubę minęło już sporo czasu, to do tej pory nie podzieliłam się jeszcze z Wami moimi ulubionymi anegdotami z krainy rumem i cygarami płynącej. Czas to zmienić! Zapraszam na dwie historie z Hawany z Polską w tle.

Gwiazda polskiej prasy

Spacerując po ulicach Starej Hawany, czyli Habana Vieja, co chwile zaczepiają mnie panie ubrane w odświętne, kolorowe, falbaniaste sukienki lub panowie w swobodnych, rozpiętych pod szyją koszulach. Jedni i drudzy z nieodzownym cygarem w ręku, zachęcają do zrobienia im zdjęcia. Nie jest to jednak ich naturalne środowisko – do zdjęć specjalnie odświętnie się ubierają, a za fotografie chcą zapłaty. Przechodzę nie zwracając uwagi na ich zachęty – nie potrzebuję mieć w moim archiwum kolejnego fałszywego obrazu Kuby. Zatrzymuję się chwilę przed jednym z barów, skąd dobiega mnie głośna muzyka oraz gwar popołudniowych spotkań. Przed barem stoi jeden z takich jegomościów, z bujną białą brodą i nieodzownym, grubym cygarem w ręku. Ale jest inny od pozostałej reszty pozujących. Swobodnie rozmawia z ludźmi , chętnie się z nimi fotografuje i żartuje. Gdy nieśmiało naciskam spust migawki, on tylko zachęca mnie do zrobienia zdjęcia. Za chwilę zagaduje. – Skąd jesteście? – Z Polski – odpowiadam od razu. Tym razem nie słyszę tekstu o papieżu czy Lewandowskim. Mój nowy znajomy tylko uśmiecha się pod swoim bujnym wąsem i wyciąga coś zza pazuchy. Okazuje się, że to polski numer National Geographic Traveler z grudnia 2008 roku, na którym ten sam jegomość dumnie pozuje na okładce. Przekręca okładkę i mówi: -patrz, to Martyna! Była tu u mnie! – pokazując na zdjęcie Martyny Wojciechowskiej.

Mam tylko najlepszą wódkę

Hemingway powiadał: moje mojito w Bodeguicie, a moje daiquiri we Floridicie. Nie sposób, będąc w Hawanie, nie trafić do jednego z tych dwóch miejsc. Bodeguita del Medio ma bardziej niezobowiązujący charakter i dlatego spędziłam tam dłuższą chwilę. Na mikroskopijnej powierzchni baru szaleje tłumek popijający faktycznie idealne mojito i gibający się w rytm kubańskich rytmów zespołu na żywo. W gorącym powietrzu unosi się lekko słodkawy aromat cygar. Siedzimy rozanielone popijając rumowy napój przy samym barze. Wyluzowana atmosfera baru udziela się wszystkim począwszy od barmanów, którzy do wszystkich zagadują. Przede mną roztacza się wielka ściana trunków z całego świata, na którą bezwiednie spoglądam. W głowie nieco szumi rum i wpadają do niej dziwne pytania. Nagle zagaduję do jednego z barmanów: Patrzę na wasze półki i patrzę… A wódkę to jakąś macie? Na to on odpiera: tak, ale tylko najlepszą! Sięga do lodówki i wyjmuje z niej… wódkę Belvedere. Szczerze to spodziewałam się jakiegoś Smirnoffa. Kiedy mówię mu, że jestem z Polski, rozpoczyna się długa, interesująca dyskusja o Polakach, których poznał Jose podczas swojej pracy w Bodeguicie. Gdyby nie moje głupie pytanie, to pewnie chwilę później wyszłabym już z baru bez ciekawych kubańskich historii.

A Wy macie jakieś ciekawe historie z podróży z Polską w tle? Jeśli tak, to podzielcie się nimi w komentarzach!

Jeśli chcecie dowiedzieć więcej o Hawanie, to sprawdźcie,co warto tam zobaczyć i jakie są ciemne strony kubańskiej stolicy.