HUMANS OF LISBON. GALERIA ZDJĘĆ MIESZKAŃCÓW LIZBONY.

Jaki jest typowy lizbończyk? Przesiaduje całymi dniami nad cafezinho – najlepiej w kawiarni A Brasileira – czytając poezję Fernanda Pessoi. Na obiad jada jedynie sardynki i popija je vinho verde. Wieczory spędza w knajpach z fado na Alfamie, a słuchając ich, zalewa się łzami, gdyż wyjątkowo mocno odczuwa saudade. Kiedy potrzebuje się przemieścić, to korzysta jedynie z pięknego, prawie zabytkowego tramwaju numer 28, natomiast najczęściej spaceruje po Rua Augusta. Codziennie podziwia zachody słońca na swoim ulubionym punkcie widokowym, a we wtorek lub sobotę obowiązkowo udaje się na targ Feira da ladra, by kupić niepowtarzalne bibeloty prosto z tego pchlego targu. Noce spędza z przyjaciółmi popijając caipirinhę czy morangoshkę na Bairro Alto.

Stop! W powyższym wywodzie tylko jedna rzecz jest prawdziwa – lizbończycy faktycznie imprezują na Bairro. Reszta jest idealnym opisem mieszkańca stolicy Portugalii widzianego z punktu widzenia typowego turysty. Kim więc są Lizbończycy? Zapraszam na mój bardzo subiektywny ranking będący galerią zdjęć.

BABCIE Z ALFAMY

Babcie z Alfamy to postacie niemal kultowe. Całe dnie przesiadują na ławeczkach i spędzają czas na rozmowach o wszystkim i o niczym. Nikt dokładnie nie wie, kiedy na stałe wpisały się w krajobraz miasta, natomiast wiadomo, że z każdym rokiem ich liczba będzie mocno wzrastać. Chętnie fotografowane przez turystów zarzekają się, że będą pobierać 1€ od zdjęcia. Elementem wyróżniającym portugalskie babcie jest czerń od stóp do głów, z nieodłączną chustą na głowie. Babcie z Alfamy pod tym względem śledzą światowe trendy – w ich stylizacjach nie brakuje stonowanych błękitów, khaki czy wyrazistych, geometrycznych wzorów. Wiadomo, stylówa na ławkowe posiedzenie z kumpelami musi być!

RIBEIRINHOS

Jest jedno miejsce w Lizbonie, które oblegają zarówno lizbończycy, jak i turyści – to Mercado da Ribeira, czyli spory targ zlokalizowany w pięknym, ogromnym budynku zaraz obok centrum miasta. W jego starej części, która stoi handlem już od wczesnych godzin rannych spotkamy przede wszystkim lizbońskie Marie i ich stałą klientelę. Na posterunku czuwa też Manel, który jest już pod osiemdziesiątkę, ale niezły z niego jajcarz, jak widać na załączonym obrazku.

Nowa część Mercado jest już zupełnie inna: tona knajp, gdzie praktycznie w każdym menu znajdziecie słowo gourmet, a pośrodku stoły sto razy większe, niż w Szarlocie, zachęcające (albo zmuszające?) do wspólnej konsumpcji. Przy stołach lizbońskie białe kołnierzyki przemieszane z turystami. Miejsce jak dla mnie średnio zachwyca, ale chociaż mogłam pozachwycać się panem ze zdjęcia poniżej (ten po prawej).

TRAMWAJARZE

Ci to mają przewalone. Nie dość, że pięknym tramwajem 28 wożą tabuny Chińczyków, to w elevadores, czyli malutkich tramwajach służących jako rodzaj windy pomiędzy różnymi częściami Lizbony, też nie mogą się od nich opędzić. Zauważyłam, że na turyniadę mają trzy sposoby: totalny luz i chill, olewka i czytanie A Bola (lokalnego Przeglądu Sportowego), bo przecież trzeba być na bieżąco z komentarzami po meczu Benfiki albo przekazanie turystom znaku pokoju – ja takowy otrzymałam od sympatycznego tramwajarza na Elevador da Bica.

JOÃO, MANEL I PRZYJACIELE

Mocna konkurencja dla babć z Alfamy. Są mniej przewidywalni, bo rozproszeni po całym mieście. Często występują stadnie w towarzystwie lokalnych trunków wątpliwej klasy typu Sagres lub Super Bock. Z drugiej strony, często odzywa się ich romantyczna dusza – wtedy w samotności kontemplują rzekę Tag i zastanawiają się nad życiem lub po prostu wolnym krokiem przemierzają stolicę.  Innym, tak jak João, do kontemplacji wystarczy jedynie papierosek i uchylony lufcik w drzwiach.

KOMÓRKOWCY

Ogólnoświatowa epidemia ciągłego przesuwania palcem po ekranie w Portugalii ma się całkiem dobrze i obejmuje wszystkie grupy wiekowe. Mam cichą, lecz złudną nadzieję, że ktoś z nich akurat w tym czasie przeglądał mojego blogaska.

MAIS AMOR

Last but not least: lizbońska miłość. To miasto ma coś w sobie, sprawia, że serce szybciej bije. Ba, sprzyjający klimat miłościogenny sprawił, że aż trzy razy w moim życiu zakochałam się właśnie w Lizbonie (z czego dwa razy w lizbończykach). Więc jeśli nie macie nikogo, albo chcecie kogoś w sobie rozkochać to migusiem łapcie samolot do mojego ukochanego miasta!

Jeśli wybieracie się do Lizbony i zamierzacie pocykać trochę zdjęć ludzi to polecam najpierw zapytać się o zgodę – tak najczęściej powstawały zdjęcia do tej galerii. W innym przypadku możecie spodziewać się steku bluzgów i reakcji jak pana poniżej, cieszę się, że dzieliła nas znaczna odległość i szybko wzięłam nogi za pas 🙂

A Wy byliście w Lizbonie? Macie jakieś historie związane z jej mieszkańcami? Jakie wywarli na Was wrażenie? Podzielcie się spostrzeżeniami w komentarzach!

Podobał Ci się ten wpis? Będzie mi bardzo miło, jeśli zostawisz komentarz lub podzielisz się postem w social media